Βενετία...μια πόλη τραγούδι....
Aρχίζει η περιήγηση στην Βενετία...
Μια πόλη με αρμονικά δεμένο το παλαιό και το νέο, με αναρίθμητες όμορφες γωνιές, αξέχαστη μαγευτική...
Τα λόγια δεν μπορούν να την περιγράψουν.
Οι φωτογραφίες ας προσπαθήσουν καλύτερα!
Βενετία ή, παλαιότερα, Ενετία (Ιταλικά: Venezia) είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας, πρωτεύουσα της περιοχής Βένετο, με πληθυσμό 271.663 (εκτίμηση 2004). Η πόλη βρίσκεται επάνω σε πολυάριθμα μικρά νησιά σε μια λιμνοθάλασσα της Αδριατικής. Η άλλοτε Ρεπούμπλικα Σερενίσσιμα (= Γαληνότατη Δημοκρατία) ήταν μια μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.
Στην Πιάτσα Ακαντέμια
Ιστορία της Βενετίας
Η απελπισία από τις αλλεπάλληλες επιδρομές,των Γότθων αρχικά και των Ούνων στη συνέχεια, ανάγκασε τους κατοίκους της βόρειας Ιταλίας να βρουν καταφύγιο σε δυσπρόσιτα μέρη. Κάποιοι απ' αυτούς κατέφυγαν στις νησίδες της λιμνοθάλασσας από το 400 μ.Χ. περίπου. Η άσχημη κατάσταση των γύρω περιοχών σε συνδυασμό με την ασφάλεια που παρείχε η λιμνοθάλασσα με τα αβαθή νερά, είχε ως αποτέλεσμα την προσέλκυση κι άλλων προσφύγων. Η μόνη, σχεδόν, δυνατότητα βιοπορισμού ήταν η θάλασσα. Έτσι σιγά σιγά αναπτύχθηκε η θαλασσοκράτειρα Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας.
Η κατάρρευση της Βυζαντινής κυριαρχίας στην Ιταλία, μετά το θάνατο του Ιουστινιανού, σήμανε την απαρχή της δημιουργίας του ανεξάρτητου κράτους της Βενετίας. Κάτω από την πίεση των Λογγοβάρδων, μεγάλος αριθμός κατοίκων των γύρω περιοχών, άρχισε να καταφεύγει στη λιμνοθάλασσα. Με τη δημιουργία του Εξαρχάτου της Ραβέννας, η άμυνα της περιοχής πέρασε στα χέρια των ντόπιων. Σταδιακά, η απώλεια εδαφών και ο περιορισμός του Εξαρχάτου στην Πεντάπολη, παράλληλα με την εμφάνιση των Σλάβων στα παράλια της Αδριατικής, αύξησε τη στρατηγική σημασία της Βενετίας. Η δημιουργία αξιόμαχου ναυτικού από τους Βενετούς τούς κατέστησε πολύ σημαντικούς για την αντιμετώπιση της πειρατικής δραστηριότητας των Σλάβων στην περιοχή και την υποστήριξη της άμυνας των παραλιακών πόλεων του Εξαρχάτου. Έτσι παραχωρούνται στην περιοχή κάποια φορολογικά και διοικητικά προνόμια, ενώ παράλληλα δημιουργούνται νέα λιμάνια για την υποστήριξη της δράσης του Βυζαντινού ναυτικού στην περιοχή.
Όταν το 726 ο Λέων Γ' Ίσαυρος διακήρυξε την αποκαθήλωση των εικόνων, οι δυνάμεις του Εξαρχάτου επαναστάτησαν. Στην επανάσταση αυτή συμμετείχαν και οι Βενετοί, οι οποίοι ανακήρυξαν ως νέο δούκα (=Δόγη) της περιοχής τους κάποιον Όρσο. Αν και τον επόμενο χρόνο ο Λέων αναγνώρισε την εκλογή ως έγκυρη, ωστόσο οι Βενετοί είχαν κάνει το πρώτο βήμα προς την αυτονόμησή τους. Με την κατάρρευση του Εξαρχάτου το 751 χάθηκε κάθε δυνατότητα ελέγχου της Βενετίας από το Βυζάντιο, αν και παρέμενε θεωρητικά ακόμη βυζαντινή επαρχία. Με την είσοδο των Φράγκων στην Ιταλία, από τα τέλη του 8ου αιώνα, οι Βυζαντινοί αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν και τυπικά την αυτονομία της Βενετίας. Πλέον οι Δόγηδες, εκλεγμένοι από συνέλευση πολιτών, έφεραν τον τίτλο του Σπαθάριου (από τον 10ο αιώνα του Πρωτοσπαθάριου) και λειτουργούσαν ως ανεξάρτητοι σύμμαχοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Η επαναδραστηριοποίηση των Βυζαντινών στη Δύση, από τον 10ο αιώνα αναβάθμισε τη σημασία της Βενετίας, η οποία ανέλαβε σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της πειρατικής δράσης των Σαρακηνών. Για να εξασφαλιστεί η σταθερή πρόσδεση της Βενετίας στο Βυζάντιο άρχισαν να της παραχωρούνται διάφορα προνόμια. Εν τέλει ο Βασίλειος Β' Βουλγαροκτόνος απάλλαξε τους Βενετούς από κάποιους φόρους και τους έθεσε στη δικαιοδοσία του Λογοθέτη του Δρόμου. Χάρη σε αυτά τα προνόμια κατά τον 11ο αιώνα η Βενετία αναδείχτηκε σε ναυτική και εμπορική υπερδύναμη, εκτοπίζοντας τις άλλες ιταλικές ναυτικές δημοκρατίες.
Πηγή : Βικιπαίδεια
Κείμενο: Κυριακή Βασσάλου
Πρόκειται για μια πόλη-μουσείο, μια πόλη που ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε κάπου εκεί στα χρόνια της Αναγέννησης, ενώ περπατώντας στα στενά της δεν θα σας έκανε καμία έκπληξη αν βλέπατε να περπατούν στο δρόμο φιγούρες άλλης εποχής, βγαλμένες από το καρναβάλι. Λέγεται, άλλωστε, ότι στα χρόνια της ακμής της πόλης, οι Βενετσιάνοι συνήθιζαν να μασκαρεύονται με πολυτελή κοστούμια και μυστηριώδεις μάσκες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου για να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές…
Η Βενετία είναι πόλη της βόρειας Ιταλίας, πρωτεύουσα της περιοχής Βένετο, και βρίσκεται επάνω σε πολυάριθμα μικρά νησιά σε μια λιμνοθάλασσα της Αδριατικής. Οι Βενετσιάνοι δεν είχαν καθόλου αρχαία ιστορία. Τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ., η απελπισία από τις αλλεπάλληλες επιδρομές, των Γότθων αρχικά και των Ούνων στη συνέχεια, ανάγκασε τους κατοίκους της Βόρειας Ιταλίας να βρουν καταφύγιο σε δυσπρόσιτα μέρη. Κάποιοι απ' αυτούς κατέφυγαν στις νησίδες της λιμνοθάλασσας περίπου από το 400 μ.Χ.
Η μόνη σχεδόν δυνατότητα βιοπορισμού ήταν η θάλασσα. Ετσι σιγά σιγά αναπτύχθηκε η θαλασσοκράτειρα Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, μια μεγάλη ναυτική και εμπορική δύναμη κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.
Αυτή η πόλη έτσι κι αλλιώς σε κερδίζει...
Έτσι λοιπόν με βαριά καρδιά πήγαμε προς το πλοίο το οποίο μας προσφερε ένα υπέροχο 30ωρο ταξίδι, στην διάρκεια του οποίου άρχισε να καλλιεργείται ξανά η λαχτάρα για το αντίκρυσμα της Ελλάδας μας...
Οι φωτογραφίες έχουν το λόγο....
Piazza San Marco
H πλατεία του Αγίου Μάρκου είναι η μοναδική πραγματική πλατεία στη Βενετία (οι υπόλοιπες ανοιχτές περιοχές θεωρούνται campi). Η πλατεία του Αγίου Μάρκου αποτέλεσε το κέντρο πολλών, σημαντικών θρησκευτικών και πολιτικών γεγονότων της Serenissima, αλλά ταυτόχρονα αποτελούσε το κέντρο της κοινωνικής ζωής της Βενετίας. Στην αρχή η πλατεία περιοριζόταν στην περιοχή γύρω από τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου , εξαιτίας της παρουσίας ενός καναλιού, του Rio Batario, το οποίο χώριζε την πλατεία στα δύο. Το παρόν σχήμα της πλατείας κατοχυρώθηκε τον 12ο αιώνα, όταν χρειάστηκε να κανονιστεί η συνάντηση του Πάπα Αλέξανδρου του 3ου και του αυτοκράτορα Βαρβαρόσα, οπότε και γέμισαν με χώμα του κανάλι του Rio Batario. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου πλήττεται σοβαρά κάθε χρόνο από την 'Ακουα 'Αλτα (παλίρροια). Στην πλατεία του Αγίου Μάρκου θα μπορέσετε να θαυμάσετε τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, η οποία απεικονίζει τις σαφείς επιρροές της αυτοκρατορίας από το Βυζάντιο, το Παλάτι των Δόγηδων, το Κωδονοστάσιο (Campanille), το οποίο χτίστηκε εξ' ολοκλήρου μετά την κατάρρευση του το 1902, τον Πύργο του Ρολογιού, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη Σανσοβινιάνα και τους στύλους του Σαν Μάρκο και του Σαν Τεόντορο.
Βασιλική του Αγίου Μάρκου
Ο πρώτος πολιούχος της Βενετίας ήταν ο 'Αγιος Θεόδωρος. Το 828 όμως αντικαταστάθηκε από τον 'Αγιο Μάρκο, όταν 2 έμποροι επέστρεψαν το λείψανό του από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην αρχή το λείψανό του φυλασσόταν σε ένα παρεκκλήσι μέσα στο Παλάτι των Δόγηδων, αλλά αργότερα χτίστηκε μία εκκλησία προς τιμήν του και το λείψανό του φυλάσσεται εκεί. Η βασιλική του Αγίου Μάρκου έχει υποστεί πολλές αλλαγές και προσθήκες στο πέρασμα των χρόνων εξαιτίας των φυσικών καταστροφών, αλλά και των φωτιών που είχαν ξεσπάσει. Έτσι, σήμερα αποτελεί ένα κράμα αρχιτεκτονικών στυλ. Φημίζεται επίσης και για την εκπληκτικής ομορφιάς Αγία Τράπεζα, η οποία είναι καλυμμένη με πολυάριθμες πολύτιμες πέτρες και χρυσά ανάγλυφα. Η εκπληκτική βασιλική διαθέτει 5 τεράστιους τρούλους και είναι χτισμένη σε σχήμα ελληνικού σταυρού. Τα μπρούτζινα άλογα που βρίσκονται στο εξωτερικό της εκκλησίας αποτελούν αντίγραφα των αυθεντικών μπρούντζινων και επιχρυσωμένων αλόγων που φυλάσσονται στο Μουσείο Μαρκιάνο.
Τα τέσσερα άλογα της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου
Τα τέσσερα άλογα που βρίσκονται στην Βασιλική φημολογείται ότι έχουν προέλθει από την Κωνσταντινούπολη. Τα κεφάλια είχαν αποκοπεί από το υπόλοιπο σώμα τους για να κάνουν τη μεταφορά τους πιο εύκολη. Αφού έφτασαν στη Βενετία, η σχισμή μεταξύ λαιμού και σώματος καλύφθηκε με κολάρα που τους προστέθηκαν και έπειτα τοποθετήθηκαν σε αγνό μπρούντζο, ο οποίος τα έκανε ευκολότερο να επιχρυσωθούν και δυσκολότερο να λιώσουν. Το 1797 ο Ναπολέων Βοναπάρτης κήρυξε το τέλος της Ενετικής Αυτοκρατορίας και τα στρατεύματά του έκλεψαν ό, τι πολύτιμο βρήκαν από την πόλη, συμπεριλαμβανομένων και των 4 αλόγων. Το 1815 η Γαλλική κυβέρνηση επέστρεψε τα άλογα αυτά στη Βενετία.
Το Παλάτι των Δόγηδων
Το Παλάτι των Δόγηδων πήρε τη σημερινή μορφή του έπειτα από δραστικές αλλαγές που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του 14ου με 16ο αιώνα. Αποτελούσε την οικία του Δόγη, αλλά ταυτόχρονα την έδρα όλων των πολιτικών και κοινωνικών φορέων της πόλης. Ο πρώτος όροφος φιλοξενούσε υποδεέστερες υπηρεσίες, όπως την Avogaria, δηλ. τα γραφεία των δικηγόρων και το χώρο που εκδικάζονταν οι υποθέσεις και πολλές άλλες. Το μεγαλύτερο δωμάτιο στο Παλάτι είναι η Αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου. Εκεί συνεδρίαζε το Μεγάλο συμβούλιο για να ψηφίσει για θεσμικά ζητήματα και νόμους και να εκλέξει ανώτερους αξιωματούχους της Γαληνοτάτης. Επίσης η αίθουσα χρησιμοποιείτο και για κρατικά συμπόσια. Τον ανατολικό τοίχο της αίθουσας καλύπτει το τεράστιο συντηρημένο έργο του Τιντορέτο Παράδεισος, το οποίο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο φτιαγμένο από έναν άντρα ηλικίας 70 ετών με τη βοήθεια του γιου του. Η οροφή είναι στολισμένη με την Αποθέωση της Βενετίας του Βερονέζε. Στην Sala del Collegio, υποδέχονταν τους ξένους πρέσβεις. 'Αξιο θαυμασμού σε αυτήν την αίθουσα έργο είναι ο Βάκχος και η Αριάδνη δημιουργημένο από τον Τιντορέτο. Η αίθουσα Bussola είναι ένα μικρό δωμάτιο όπου οι πολίτες μπορούσαν να καταθέτουν γραπτώς τα παράπονά τους στην πολιτεία. Επίσης θα δείτε και την Αίθουσα Βασανιστηρίων όπου ανακρίνονταν οι κατάδικοι. Ταυτόχρονα θα έχετε την ευκαιρία να περάσετε από τη γέφυρα των Στεναγμών, από την οποία περνούσαν οι κατάδικοι για να πάνε προς τις φυλακές.
Νέα και Παλιά Procuratie
Τα δύο αυτά κτίρια που πλαισιώνουν την Πλατεία του Αγίου Μάρκου ήταν τα γραφεία των 9 εισαγγελέων, των σημαντικότερων πολιτικών φιγούρων στη πολιτεία της Βενετίας μετά το Δόγη. Το 1585 ο Ενετός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη είπε σε έναν γερουσιαστή της Βενετίας για ένα ρόφημα που έπιναν οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, το οποίο δε τους επέτρεπε να κοιμηθούν αφού το έπιναν. Το 1683 οι Ενετοί το έφεραν στη Βενετία, το καβούρδισαν και το επεξεργάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να το πωλούν σε ακριβή τιμή στο πρώτο καφέ της εποχής το οποίο άνοιξε ακριβώς κατά από την Procuratie. Σε σύντομο χρονικό διάστημα άνοιξαν και πολλά άλλα καφέ και τα οποία έγιναν αγαπημένο στέκι των διανοούμενων και καλλιτεχνών της εποχής. Το 1720 άνοιξε ένα από τα πιο κομψά και αριστοκρατικά καφέ της Βενετίας, το Caffe alla Venezia trionfante από τον Floriano Francesconi, το οποίο έγινε αγαπημένο μέρος συνάντησης για τον Carlo Goldoni, Antonio Canova, Gozzi και πολλούς άλλους. Σήμερα διατηρεί αναλλοίωτη την εσωτερική του διακόσμηση συνεχίζοντας να προσφέρει καφέ και ονομάζεται πλέον χαϊδευτικά από το όνομα του ιδιοκτήτη του Florian. 'Αλλο διάσημο καφέ της Procuratie είναι το καφέ Quadri, το οποίο στην αρχή δεν είχε και τόσο καλή φήμη, αλλά πλέον φημίζεται για το εξαιρετικό του σέρβις και τον αυθεντικό τούρκικο καφέ που σερβίρει. Στα καφέ αυτά της εποχής σύχναζε και ο διάσημος Βενετσιάνος Καζανόβα, στα οποία γνώριζε γυναίκες με αποτέλεσμα να γεμίσει όλα τα ορφανοτροφεία της Βενετίας με τα παιδιά του. Έτσι η πολιτεία τον φυλάκισε, αλλά κατάφερε να αποδράσει και να εγκατασταθεί στο Παρίσι μέχρι να συγχωρεθεί τελικά από την πολιτεία της Βενετίας και να επιστρέψει.
Το Κωδωνοστάσιο
Από την κορυφή του κωδωνοστασίου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν την εκπληκτική θέα στην πόλη, καθώς και στις 'Αλπεις εφόσον η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Ο πρώτος πύργος που ολοκληρώθηκε το 1173 είχε χτιστεί ως φάρος. Το 1902 τα θεμέλια του υποχώρησαν και ο πύργος κατέρρευσε ευτυχώς χωρίς κανένα θύμα ή ζημιά στη διπλανή Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Το 1912 επαναλειτούργησε και σήμερα διαθέτει ανελκυστήρα χωρητικότητας 14 ατόμων που μεταφέρει τους επισκέπτες στην κορυφή του. Το κωδωνοστάσιο διαθέτει 5 καμπάνες, από τις οποίες η κάθε μία διαθέτει και διαφορετικό ρόλο. Η μαρανγκόνα σήμανε την έναρξη και τη λήξη της εργασίας, η μαλέφικο ειδοποιούσε αν θα γινόταν κάποια εκτέλεση, η νόνα σήμανε το μεσημέρι, η μέτζα τέρτζα συγκαλούσε τους συγκλητικούς στο Παλάτι των Δόγηδων και η τροτιέρα ανακοίνωνε τις συνεδριάσεις του Μεγάλου Συμβουλίου.
Ο Πύργος του Ρολογιού
Το ρολόι αυτό δείχνει την ώρα σε Ρωμαϊκά ψηφία, τις φάσεις του φεγγαριού και τα ζώδια. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για να δείχνει στους ναυτικούς τις παλίρροιες και τους μήνες που ήταν ευνοϊκοί για να σαλπάρουν. Λέγεται ότι η πολιτεία της Βενετία έδωσε μία τεράστια αμοιβή στους αδελφούς Ranieri για την κατασκευή του ρολογιού, αλλά αργότερα τους έβγαλε τα μάτια ώστε να μην αντιγράψουν ξανά τον εκπληκτικό μηχανισμό του ρολογιού. Στην κορυφή του ρολογιού δύο Μαυριτανοί χτυπούν την καμπάνα κάθε ώρα.
Η γέφυρα των Στεναγμών
Ονομάστηκε έτσι γιατί από εδώ είχαν την ευκαιρία οι κατάδικοι να δουν για τελευταία φορά τον ήλιο και το νησάκι του Αγίου Γεωργίου πριν φυλακιστούν για πάντα ή εκτελεστούν.
Λα Φενίτσε
Τα θέατρα ήταν πολύ δημοφιλή κατά τον 18ο αιώνα και το Λα Φενίτσε αποτελεί το παλαιότερο της πόλης (1792). Το 1836 καταστράφηκε από φωτιά, αλλά ξαναζωντάνεψε ένα χρόνο αργότερα. Όπως το μυθικό πουλί φοίνικας που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Το 1996 καταστράφηκε όλο το εσωτερικό του πλην της εξωτερικής πρόσοψης ξανά από πυρκαγιά, αλλά ανακατασκευάστηκε. Μερικές από τις πρεμιέρες έργων όπερα που έγιναν εδώ ήταν η Σεμιραμίς του Ροσίνι και η Τραβιάτα του Βέρντι. Αργότερα ανέβηκαν το έργα Η ζωή ενός ακόλαστου του Στραβίνσκι και το Στρίψιμο της Βίδας του Μπρίτεν.
Σαν Τζιόρτζιο Ματζιόρε
Η εκκλησία και το μοναστήρι που βρίσκονται στο νησάκι αυτό θεωρούνται από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά επιτεύγματα του Αντρέα Παλλάντιο. Στο εσωτερικό της εκκλησία στεγάζονται δύο σπουδαία έργα του Τιντορέτο: ο Μυστικός Δείπνος και το Μάννα εξ Ουρανού (1594). Στο παρεκκλλήσιο των Νεκρών βρίσκεται το τελευταίο έργο του η Αποκαθήλωση που ολοκληρώθηκε από το γιο του.
Γέφυρα Ριάλτο
Η πέτρινη σήμερα γέφυρα του Ριάλτο, υπήρξε αρχικά ξύλινη, αλλά κατέρρεε από το βάρος των πεζών που περνούσαν. Έτσι το η γέφυρα χτίστηκε στη σημερινή της μορφή μεταξύ 1588 και 1591 από τον Αντόνιο ντα Πόντε. Μέχρι το 1854 που κατασκευάστηκε η γέφυρα της Ακαδημίας αποτελούσε το μοναδικό τρόπο να διασχίσει κανείς το Μεγάλο Κανάλι με τα πόδια. Η γέφυρα Ριάλτο αποτελούσε ανέκαθεν ζωντανό κοινωνικό κέντρο, εξαιτίας των αγορών της περιοχής.
Ακαδημία
Η μεγαλύτερη συλλογή Βενετικής τέχνης στεγάζεται σε τρία πρώην εκκλησιαστικά οικήματα. Το 1750 ιδρύθηκε από τον Τζοβάνι Μπατίστα Πιατσέτα η Ακαδημία Καλών Τεχνών η οποία αργότερα μετατράπηκε σε μουσείο. Το 1807 ο Ναπολέων μετέφερε την Ακαδημία σε αυτά τα κτίρια. Στην Ακαδημία θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε έργα από τη μεσαιωνική βυζαντινή εποχή μέχρι την Αναγέννηση, το Μπαρόκ και το Ροκοκό. Χαρακτηριστικά έργα είναι Η Παρθένος των Μικρών Δένδρων του Τζοβάνι, Πορτρέτο ενός Κυρίου του Λορέντσο Λότο, Δείπνο στον Οίκο Λεβί του Πάολο Βερονέζε, το Θαύμα του Σκλάβου του Τζιάκομο Τιντορέτο, ο Μυστικός Γάμος της Αγίας Αικατερίνης του Βερονέζε, η Θεραπεία του Τρελού του Καρπάτσιο, τα Εισόδια της Θεοτόκου του Τιτσιάνο.
Μουσείο Πέγκυ Γκουγκενχάιμ
Η συλλογή που θα βρείτε εδώ αποτελείται από 200 πίνακες και γλυπτά που αντιπροσωπεύουν όλα τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα. Έργα που εκτίθενται είναι ο Ποιητής του Πάμπλο Πικάσο, ένα δωμάτιο ολόκληρο αφιερωμένο στον Τζάκσον Πόλοκ, έργα των Μιρό, ντε Κίρικο, Μαγκρίτ, Καντίνσκι, Μοντριάν και Μάλεβιτς.
Σάντα Μαρία ντε λα Σαλούτε
Η επιβλητική Σάντα Μαρία ντε λα Σαλούτε βρίσκεται στην είσοδο του Μεγάλου Καναλιού. Η εκκλησία χτίστηκε ως ευχαριστήριο δώρο για την απαλλαγή της πόλης από την πανώλη του 1630 (το όνομα Σαλούτε σημαίνει υγεία και σωτηρία). Τα γλυπτά που θα βρείτε στο εσωτερικό του Τζούστο Λε Κόρτε αναπαριστούν την Παρθένο και το Βρέφος να προστατεύουν την πόλη από την πανώλη. Οι καλύτεροι πίνακες της εκκλησίας βρίσκονται στο σκευοφυλάκιο και είναι ο 'Αγιος Μάρκος ενθρονισμένος με τους Αγίους Κοσμά, Ρόκο και Σεβαστιανό και οι πίανκες της οροφής Κάιν και 'Αβελ, Η θυσία του Αβραάμ και του Ισαάκ και Δαβίδ και Γολιάθ που είναι έργα του Τιτσιάνο. Επίσης θα δείτε και το Γάμο της Κανά που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα το Τιντορέτο.
Κα ντ' Όρο
Το Κα ντ' Όρο (χρυσό σπίτι) είναι το ωραιότερο δείγμα βενετικής γοτθικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Η πρόσοψη με τα κυματοειδή παράθυρα, τα βέλη και το εξωτικό μαρμάρινο τύμπανο έχει αναμφισβήτητα ανατολίτικο στυλ. Έργα καλλιτεχνών που φιλοξενούνται στο παλάτσο αυτό είναι το Διπλό Πορτρέτο του Λομπάρντο, Ευαγγελισμός, Η Κοίμηση της Θεοτόκου από τον Καρπάτσιο, η Μαστίγωση του Σινιορέλι, Αφροδίτη του Τιτσιάνο
Πηγή:www.pamediakopes.gr/
Σοφιάννα Αγγελοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου