Ένας χώρος επιβλητικός πολυσυζητημένος που δεν αφήνει ακόμη ασυγκίνητο όποιον ανεβαίνει στο αγαπημένο Αθηναϊκό βουνό....
Ας πάμε μια βόλτα από κεί.....
Αποτελούσε «φάρμακο» για τη φυματίωση.
Το κλίμα της Πάρνηθας θεωρείται εξαιρετικά υγιεινό γι αυτό λειτουργούσε και σανατόριο...
Τα καλοκαίρια πριν από τον πόλεμο και λίγο μετά, που η φυματίωση ήταν σε έξαρση, οι Αθηναίοι κατασκήνωναν στην Πάρνηθα κατά χιλιάδες...
Το σανατόριο της Πάρνηθας, το οποίο ιδρύθηκε μετά το 1917, ανήκε στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και είχε δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της φυματίωσης. Παρήκμασε μετά το 1950 με την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Ο δρόμος από τους πρόποδες έως το σανατόριο κατασκευάσθηκε στο διάστημα 1926-1930 με χειρωνακτική εργασία... Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του και η ιδιοκτησία της γης πέρασαν στον ΕΟΤ. Το σανατόριο για ένα διάστημα λειτούργησε ως ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ και στη συνέχεια ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Πρόσφατα όλες οι εγκαταστάσεις και η γη του ΕΟΤ (3.100 στρέμματα) πέρασαν στα χέρια ξένης ιδιωτικής εταιρείας. Στο Σανατόριο νοσηλεύθηκε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος, ο οποίος έγραψε εκεί το ποίημα «Εαρινή Συμφωνία» (1938). ΔΙΑΣΠΑΡΤΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ
Λένε ότι μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις γι αυτό και μέσα από αυτές τις φωτογραφίες θα σχηματίσετε μια εικόνα για το κτίριο αυτό...Αυτό όμως που δεν μπορέσετε να αισθανθείτε είναι αυτό το απότομο κρύο που μας έλουζε κατά διαστήματα σε κάποια από τα δωμάτια του κτιρίου, ένα κρύο που θες το σκοτάδι θες η σκέψη το έκαναν τόσο μα τόσο ανατριχιαστικό...
Η τοποθεσία ήταν μαγευτική μέχρι τις φωτιές του 2007 όπου μετετράπει σε πίνακα νεκρής φύσης...
Φτάνοντας στην περιοχή της Αγίας Τριάδας, όπου βρίσκουμε και το ομώνυμο εκκλησάκι, ένα από τα παλιότερα της Αττικής, ξεπροβάλει ξαφνικά μέσα από την ομίχλη και την υγρή ατμόσφαιρα η γερασμένη σιλουέτα του παλιού Ξενία Πάρνηθας το οποίο είναι χτισμένο κάθετα στο δρόμο με βόρειο προσανατολισμό.
Η ιστορία του κτιρίου αυτού ξεκινάει το 1914, όταν η Ιερά μονή Ασωμάτων-Πετράκη προσέφερε στον Ευαγγελισμό έκταση στην Πάρνηθα προς δημιουργία παραρτήματος για τη νοσηλεία των φυματικών (δηλαδή σανατόριο). Το πολύ καλό κλίμα του βουνού ήταν το ιδανικό για την θεραπεία της ασθένειας αυτής. Ο κεντρικός δρόμος δεν υπήρχε με την σημερινή του μορφή, φτιάχτηκε χειρονακτικά μεταξύ του 1926 και1930. Το 1910 ο Κώστας Ελευθερουδάκης χάραξε σε μαρμάρινη πλάκα, η οποία τοποθετήθηκε έξω από το κτίριο του νοσοκομείου την ‘’προσευχή στο δάσος’’ που έγραψε η Μαρία Μπόταση γύρω στο 1900.
‘’ Του δάσους ψέλναν οι αναρίθμητες ψυχές/
σεμνά της Κυριακής τη λειτουργία/
κι’ έχυναν τ’ ανθουλάκι αντί λιβανωτό/
το μύρο τους για την ημέρα την αγία’’
σεμνά της Κυριακής τη λειτουργία/
κι’ έχυναν τ’ ανθουλάκι αντί λιβανωτό/
το μύρο τους για την ημέρα την αγία’’
Ήταν εποχές που η φυματίωση θέριζε με αποτέλεσμα στο σανατόριο της Πάρνηθας να νοσηλευτούν και δύο αξιόλογοι ποιητές μας. Το 1934 ο Γιώργος Κοτζιούλας και από τον Οκτώβριο του 1937 μέχρι τον Απρίλη του 1938 ο Γιάννης Ρίτσος όπου κατά την διάρκεια της νοσηλείας του έγραψε το γνωστό ποίημα ‘’Εαρινή συμφωνία’’
‘’αγαπούμε την γη, τους ανθρώπους και τα ζώα…..
τα ερπετά, τον ουρανό και τα έντομα……….
είμαστε και εμείς όλα μαζί…..
μαζί κι ο ουρανός και η γη’’
‘’αγαπούμε την γη, τους ανθρώπους και τα ζώα…..
τα ερπετά, τον ουρανό και τα έντομα……….
είμαστε και εμείς όλα μαζί…..
μαζί κι ο ουρανός και η γη’’
Η κάτοψη του κτιρίου είναι σχετικά απλή, αναπτύσσεται σε μία κεντρική πτέρυγα και σε δύο ακόμα μικρότερες κάθετες στην κεντρική με δύο κλιμακοστάσια που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του κτιρίου σε κίνηση. Η κεντρική είσοδος με τα σκαλοπάτια φτιάχτηκε στη βόρεια όψη ανάμεσα από τις δύο μικρότερες πτέρυγες.
Με την ανακάλυψη της πενικιλίνης μετά το 1950, το σανατόριο έκλεισε το 1960. Τότε ο Ελευθερουδάκης μετέφερε την πλάκα με τη ΄΄προσευχή τους δάσους’’ στο καταφύγιο Μπάφι όπου υπάρχει μέχρι σήμερα. Στη συνέχεια ο ΕΟΤ έγινε ο νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου, όπου και το λειτούργησε για λίγο καιρό ως ξενοδοχείο Ξενία με δυναμικότητα 200 κλινών. Η διαρρύθμισή του που δεν ήταν η κατάλληλη για ξενοδοχείο και η λειτουργία του Μον Παρνές μάλλον δεν βοήθησαν και έτσι έκλεισε. Το 1967 ο Οργανισμός Τουριστικής Εκπαίδευσης και κατάρτισης μεταφέρεται και εγκαθίσταται στο κτίριο της Πάρνηθας. Οι τουριστικές σχολές λειτούργησαν μέχρι το 1984 όπου και μεταφέρθηκαν στις σύγχρονες εγκαταστάσεις των σχολών στην Ανάβυσσο Αττικής.
Μετά το οριστικό κλείσιμο της τουριστικής σχολής το κτίριο αφήνεται στην τύχη του. Μέχρι πριν μερικά χρόνια συναντούσες σχεδόν ανέπαφο τον εξοπλισμό του, από τα σκαμπό του μπαρ μέχρι τα είδη υγιεινής, τα φωτιστικά και τα κρεβάτια με τα στρώματα. Στο υπόγειο υπήρχε δωμάτιο με αρχειακό υλικό των Ξενία όλης της Ελλάδας. Σήμερα η κατάσταση είναι τραγική, δεν υπάρχει τίποτα που να μην είναι κατεστραμμένο. Στους χώρους υποδοχής τα ξύλινα δάπεδα είναι ξηλωμένα, τα ανοίγματα είναι σπασμένα και συναντάς πεταμένα παντού καθίσματα και μοκέτες.
Στα κεντρικά κλιμακοστάσια, οι μεταλλικές κουπαστές έχουν αφαιρεθεί όπως και σε κάποιους εξώστες. Στους ορόφους τα δωμάτια είναι πια άδεια, κουφάρια έρμαια στους ανέμους του βουνού. Σημαντικός παράγοντας φθοράς είναι και οι καιρικές συνθήκες, σχεδόν παντού η υγρασία έχει περάσει στο μπετό σε σημείο που να στάζει, στο εσωτερικό νερό. Δυστυχώς ο γέροντας θεός χρόνος έχει αφήσει το στίγμα του παντού σε αυτό το κτίριο φάντασμα....
Του Μανώλη Οικονόμου
Απομόνωση εγκατάλειψη, φθορά...
Αυτά και όχι μόνο, σου έρχονται στο μυαλό όταν αντικρίζεις αυτό το κτήριο.
Αυτά και όχι μόνο, σου έρχονται στο μυαλό όταν αντικρίζεις αυτό το κτήριο.
Όσο για την ατμόσφαιρα είναι μαγική.
Μπορείς να νιώσεις τα πάντα εκεί μέσα.
Από φόβο μέχρι ελευθερία.
Σίγουρα είναι ένα τρομακτικό και ανατριχιαστικό κτήριο ειδικά όταν κατεβήκαμε στο υπόγειο, αλλά και μια ξεχωριστή εμπειρία...
Κάποιες στιγμές πιστέψαμε ότι δεν είμαστε μόνοι εκεί κάτω και η μυρωδιά το έκανε ακόμη πιο έντονο αυτό όπως και οι σκιές, ο αέρας, ο ήχος, το κρύο, το σκοτάδι που έκαναν την ατμόσφαιρα ποιο ανατριχιαστική από ότι πραγματικά είναι.
Αυτό το κτήριο είναι στη Πάρνηθα 1-2 χιλιόμετρα από το casino και λειτουργούσε και σανατόριο από το 1917... Μετά το πόλεμο το πήρε ο ΕΟΤ και το έκανε ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ. Στη συνέχεια έγινε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μετά εγκαταλείφτηκε και λεηλατήθηκε από διαφόρους. Έχουν ακουστεί πολλά για αυτό. Ότι είναι στοιχειωμένο, ότι έχουν γίνει εκεί σατανιστικές τελετές κ.α. Ενα είναι σίγουρο. Οτι σε καταβάλει...
Αν πάτε ποτέ, μη πάτε μόνοι σας...
Κάποιες στιγμές πιστέψαμε ότι δεν είμαστε μόνοι εκεί κάτω και η μυρωδιά το έκανε ακόμη πιο έντονο αυτό όπως και οι σκιές, ο αέρας, ο ήχος, το κρύο, το σκοτάδι που έκαναν την ατμόσφαιρα ποιο ανατριχιαστική από ότι πραγματικά είναι.
Αυτό το κτήριο είναι στη Πάρνηθα 1-2 χιλιόμετρα από το casino και λειτουργούσε και σανατόριο από το 1917... Μετά το πόλεμο το πήρε ο ΕΟΤ και το έκανε ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ. Στη συνέχεια έγινε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μετά εγκαταλείφτηκε και λεηλατήθηκε από διαφόρους. Έχουν ακουστεί πολλά για αυτό. Ότι είναι στοιχειωμένο, ότι έχουν γίνει εκεί σατανιστικές τελετές κ.α. Ενα είναι σίγουρο. Οτι σε καταβάλει...
Αν πάτε ποτέ, μη πάτε μόνοι σας...
Πηγή:wooz.gr/photo-galleries
Για τον χώρο αυτό έχουν υπάρξει πολλές πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις....
ολλών ειδών....
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ….
Η Πάρνηθα είναι το υψηλότερο βουνό της Αττικής (υψόμετρο 1400 μ.), Βρίσκεται σε απόσταση 30 χλμ. βορειοδυτικά της Αθήνας.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές και τα αρχαιολογικά ευρήματα η Πάρνηθα κατοικούνταν από τους προϊστορικούς χρόνους.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας, ο προστάτης των βοσκών, συνήθιζε να επισκέπτεται την Πάρνηθα για να παίξει μουσική στο δάσος. Στις πλαγιές της δυτικής Πάρνηθας θα δείτε το σπήλαιο του Πανά, το οποίο κατά την αρχαιότητα ήταν ο μοναδικός λατρευτικός χώρος στην Πάρνηθα.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΞΕΝΙΑ…
Στις 4-6-1912 αποφασίστηκε από την διεύθυνση του ευαγγελισμού να φτιαχτεί σανατόριο στην Πάρνηθα.
Στις 4-7-1916 είχε ξεσπάσει πυρκαγιά κοντά στο σανατόριο αλλά από ότι δήλωσε ο τότε διευθυντής του σανατορίου δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος για το κτίριο.
Από την 1 Ιανουαρίου 1917 έως και το τέλος Νοεμβρίου 1918 τα θύματα από την φυματίωση φτάνουν τα 157 , η κυβέρνηση αποφασίζει στις 9-12-1918 να επισκευάσει το κτίριο του σανατορίου και να δημιουργήσει και μια καινούργια πτέρυγα.
Στις 31-10-1924 ο διευθυντής του ξενοδοχείου κύριος Θαλής φτιάχνει καινούργιο δρόμο που οδηγούσε στο σανατόριο. Στις 14-6-1946 βγαίνει ανακοίνωση στην εφημερίδα Εμπρός η οποία λέει ότι το Σάββατο 15-6-1946 , θα σταματήσει η λειτουργία του σανατορίου στην Πάρνηθα. Στις 18-6-1946 βγαίνει ανακοίνωση στην ίδια εφημερίδα ότι πουλιέται φορτηγό 2,5 τόνων που άνηκε στο σανατόριο, δεν γνωρίζω αν στην συνέχεια πουλήθηκε και ο υπόλοιπος εξοπλισμός που διέθετε το σανατόριο.
Στις 24/3/1961 αποφασίσθηκε το σανατόριο να αγορασθεί από τον ΕΟΤ και να φτιάξει ξενοδοχείο 400 δωματίων Β η Γ κατηγορίας.
Στις 5/5/1965 αγοράζετε το σανατόριο από τον ΕΟΤ έναντι 6.500.000 δραχμών.
Μετά από εκεί και πέρα δεν γνωρίζω τον λόγο που έκλεισε σαν ξενοδοχείο.Η εφημερίδα ταχυδρόμος στις 15-9-1969 αναφέρει ότι το ξενοδοχείο ξενία λειτουργούσε τον χειμώνα σαν σχολή τουριστικών επιχειρήσεων.
Στις 19-5-1983 η εφημερίδα ριζοσπάστης αναφέρει ότι κάνουνε πορεία η μαθητές της (ΣΤΕ) σχολής τουριστικών επαγγελμάτων της Πάρνηθας , δηλαδή το πρώην σανατόριο και πρώην ξενοδοχείο είχε γίνει πλέον σχολή.
2 σχόλια:
Λιγότερη ανατριχίλα και περισσότερη ομορφιά εδώ...
Χριστίνα μου σ΄ευχαριστώ για τη ματιά σου!
Δημοσίευση σχολίου