Συνολικές προβολές σελίδας

4 Νοεμβρίου 2011

Ιερό Βραυρωνίας Αρτέμιδος και Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας.

Βραυρώνα: Ο Αρχαιολογικός χώρος


Η Βραυρώνα βρίσκεται στη νότια ακτή της Αττικής στον κολπίσκο της Βραώνας που διασχίζεται από τον μικρό ποταμό Εράσινο. Στο λόφο όπου βρισκόταν αυτός ο οικισμός ήταν κτισμένο το ιερό της Βαυρωνίας Αρτέμιδος που αποτελεί ένα απο τα αρχαιότερα και πιο σεβάσμια ιερά της Αττικής. Το ιερό της θεάς και ο γύρω χώρος αποτελουν τον Αρχαιολογικό Χώρο της Βραυρώνας. Η Βραυρώνα ήταν μια από τις 12 αρχαίες πόλεις της Αττικής και ονομάστηκε έτσι από τον ήρωα Βραύρωνα. Σύμφωνα με την παράδοση στο ιερό υπήρχε το άγαλμα της θεάς που είχαν μεταφέρει κατόπιν εντολής της Άρτεμης ο Ορέστης και η Ιφιγένεια από την Ταυρίδα. Από το 700 π.Χ. περίπου αρχίζει η περίοδος ακμής του ιερού, που φτάνει στο αποκορύφωμα της κατά το β΄μισό του 5ου αι. π.Χ. και σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ.

Ο φυσικός όρμος της Βραυρώνας στάθηκε η βασική αιτία για την πρώτη εγκατάσταση ανθρώπων ήδη στα νεολιθικά και κυρίως στα πρωτοελλαδικά χρόνια (3500 - 2000 π.Χ.), καθώς η ευνοϊκή του θέση εξασφάλιζε επικοινωνία με τα νησιά των Κυκλάδων και τη Μ. Ασία.

Στη νεολιθική εποχή χρονολογούνται όστρακα που βρέθηκαν στην ανατολική πλευρά του λόφου της προϊστορικής ακρόπολης, εκεί όπου βρίσκεται το σημερινό Μουσείο της Βραυρώνας. Στην ίδια περιοχή καθώς και στην ανατολική και νότια πλευρά του λόφου, ακόμη και στις βόρειες πλαγιές βρέθηκε κεραμική πρωτοελλαδικής εποχής (2650 - 2000 π.Χ.)

Κατά τη μεσοελλαδική εποχή (2000 - 1600 π.Χ.) ο οικισμός στον οποίο εντάχτηκε σε μεταγενέστερους χρόνους το ιερό εξελίχτηκε σε πραγματικά οργανωμένη κοινότητα και έφτασε σε υψηλό σημείο ανάπτυξης όπως αποδεικνύουν τα πολλά λείψανα κατοικιών, που αποκαλύφτηκαν στην κορυφή του λόφου και στο ψηλότερο μέρος της βόρειας πλευράς του, καθώς και η άφθονη άριστης ποιότητας μινυακή και αμαυρόχρωμη κεραμική. Επίσης η παρουσία περιβόλων και τειχών μαρτυρεί είτε ότι οι κάτοικοι είχαν δεχτεί επιθέσεις είτε ότι διαβλέποντας τον κίνδυνο εχθρικής επιδρομής έκτισαν τείχη για να προστατεύσουν τον οικισμό τους.

Κατά τη διάρκεια της μεσοελλαδικής περιόδου (1600 - 1100 π.Χ.) η θέση ήταν πυκνότερα κατοικημένη, όπως δείχνουν τα λείψανα οικιών στην κορυφή του λόφου και στο ψηλότερο μέρος της βόρειας πλαγιάς, αλλά και οι θαλαμοειδείς λαξευμένοι τάφοι της Υστεροελλαδικής ΙΙΙ β- γ περιόδου, που έχουν ανασκαφτεί στις δυτικές πλαγιές του λόφου Λαπούτσι απέναντι και ανατολικά από το Μουσείο, στη Χαμολιά και αλλού.

Στο τέλος της μυκηναϊκής εποχής φαίνεται ότι ο οικισμός παρακμάζει και εγκαταλείπεται στο χρονικό διάστημα από την Υστεροελλαδική ΙΙΙ β (1300 - 1230) έως 900 π.Χ., προφανώς μετά την επίθεση εχθρών στην Αττική.

Με την επάνοδό τους οι κάτοικοι δεν εγκαταστάθηκαν στο λόφο της Βραυρώνας, αλλά 3 χιλ. περίπου μακρύτερα από αυτόν, στην περιοχή ''Κήποι'', καθώς η ζωηρή ανάμνηση των επιθέσεων τους απέτρεψε από το να εγκατασταθούν στον ίδιο λόφο με τις κατεστραμμένες οικίες. Ο νέος οικισμός της Βραυρώνας βρισκόταν μακρύτερα από τη θάλασσα και δεν ήταν ορατός λόγω των χαμηλών λόφων που τον προστάτευαν. Σ' αυτήν ακριβώς την τοποθεσία είχε ο Πεισίστρατος την κτηματική του περιουσία.

Λείψανα από τους γεωμετρικούς (9ος - 8ος αι.) και αρχαϊκούς (7ος - 6ος αι.) χρόνους έχουν εντοπιστεί επίσης στην περιοχή Καψάλα, στο Λε - Δεσπότη και στον Άγιο Δημήτριο, ενώ ερείπια οικισμού βρέθηκαν και στις δυτικές και νότιες πλαγιές του επιμήκους λόφου, ο οποίος εκτείνεται μεταξύ των θέσεων "Κήποι" και "Μετόχι" της Βραυρώνας, όπου βρισκόταν ο δήμος των Φιλαϊδών. Στους λόφους γύρω από το ιερό και την πεδιάδα ανακαλύφτηκαν λείψανα τάφων γεωμετρικών χρόνων.

Στην αρχαϊκή περίοδο (700 - 508 π.Χ.) τοποθετείται ο παλαιότερος ναός της Αρτέμιδας. Έντονη οικοδομική δραστηριότητα στο ιερό παρατηρήθηκε από τα μέσα του 5ου και καθ' όλη τη διάρκεια του 4ου αι. π.Χ. Το ιερό εκτός από το ναό περιελάμβανε πολλά οικοδομήματα. Πολλά από αυτά έφεραν στο φως οι ανασκαφές ενώ άλλα δεν έχουν εντοπιστεί ακόμη, αλλά μαρτυρούνται σε επιγραφές.

Κέντρο της λατρείας παρέμενε πάντοτε ο αρχικός πυρήνας του ιερού, γύρω από το ναό της Αρτέμιδας και τον τάφο της Ιφιγένειας, στη βόρεια βραχώδη πλαγιά του λόφου της ακρόπολης.

Το ανάλημμα και μια γέφυρα που είχαν προορισμό την προστασία του ιερού από τα νερά δεν μπόρεσαν να το προφυλάξουν από μεγάλη καταιγίδα γύρω στο 300 π.Χ.οπότε ο χώρος καταχώθηκε.

Το ιερό παρέμεινε έτσι ως το 1948 που ξεκίνησε η συστηματική ανασκαφή του από τον Ιω. Παπαδημητρίου. Μεταξύ των ετών 1950 - 1960 έγινε η αναστήλωση της στοάς που πλαισίωνε την εσωτερική και ανοιχτή προς το ναό της Άρτεμης αυλή από τον καθηγητή Χ. Μπούρα.

Συντάκτης
Σκαράκη Βασιλική

Πηγή:ΥΠ.ΠΟ.Τ.Οδυσσέας

Βραυρώνα:Ναός Αρτέμιδος

Ο Ναός της Αρτέμιδας, δωρικός εν παραστάσει με οπισθόδομο, βρίσκεται στη ΒΔ γωνία του βράχου της Ακρόπολης, θεμελιωμένος σε ψηλό κλιμακωτό, σχήματος Γ ανάλλημμα από ισχυρούς πωρόλιθους. Σίγουρα δέσποζε με την καίρια θέση του και το ύψος του πάνω απ' όλα τα οικοδομήματα του ιερού τεμένους. Ήταν κατασκευασμένος από ντόπιο πωρόλιθο και κτίστηκε στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. σε αντικατάσταση ενός παλαιότερου αρχαϊκού ναού, στη θέση του οποίου στέκει σήμερα το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.

Ο σηκός του ναού χωριζόταν με κιονοστοιχία σε 3 μέρη. Δεν είναι σίγουρο αν τα τριγωνικά αετώματα του ναού ήταν κοσμημένα με γλυπτές μαρμάρινες παραστάσεις ή αν ο ναός είχε ακρωτήρια στα αετώματά του. Στα τέλη του 5ου αι. διαμορφώθηκε άνδηρο, που χρησίμευε ως πλατεία για την παραμονή των πιστών. Η θέση του βωμού αμφισβητείται. Λογικά θα πρέπει να βρισκόταν στα ανατολικά του ναού, όπου σύγχρονα με το ναό ή αμέσως μετά κατασκευάστηκε αναλημματικός τοίχος σε σχήμα ανοικτού προς Βορρά Π (πι), που χρησίμευε και για την πραγματοποίηση ειδικών τελετών.

Τίποτε δε σώθηκε από το λατρευτικό άγαλμα της θεάς, το οποίο μερικοί ταυτίζουν με το "άγαλμα ορθόν" των επιγραφών της Αθηναϊκής Ακρόπολης και το αποδίδουν στον Πραξιτέλη, και στο οποίο έχουν αναφερθεί ο Ευρυπίδης, ο Παυσανίας και ο Πλούταρχος.

Στο ιερό εκτός από την Άρτεμη, που αποτελεί μια από τις αρχαιότερες θεές στο πάνθεον των θεών λατρευόταν η Ιφιγένεια, η Λητώ, ο Απόλλων και ο Διόνυσος. Τα πλούσια αναθήματα που βρέθηκαν και εκτίθενται στο Μουσείο αποδεικνύουν τη λατρεία της Αρτέμιδας ως θεάς της φύσης, κουροτρόφου, προστάτιδας των παιδιών, καθώς και των μικρών ζώων. Μια μεγαλοπρεπής πομπή (θεωρία) ξεκινούσε κάθε 5 χρόνια από την Ακρόπολη για να γιορτάσει τα Βραυρώνια στο ιερό της θεάς, κατά τη διάρκεια των οποίων εκτός από τις θυσίες πραγματοποιούνταν αθλητικοί και μουσικοί αγώνες, καθώς και αρματοδρομίες. Σηματική στιγμή της γιορτής ήταν η τελετή των αρκτείων με την οποίας τα νεαρά παιδιά αλοκλήρωναν τη μύησή τους. (Επρόκειτο για μια τελετή μυστηριακού χαρακτήρα, στην οποία έπαιρναν μέρος τα κορίτσια, πριν φθάσουν στην ηλικία της ήβης. Οι παρθένες, που ονομάζονταν άρκτοι, έπαιρναν υποχρεωτικά μέρος στην τελετή των Βραυρωνίων, που γινόταν κάθε τέσσερα χρόνια).

Η ακτινοβολία του ιερού της Βραυρωνίας εκτεινόταν βόρεια στο ιερό της Αρτέμιδας Ταυροπόλου, στο Δήμο Αραφηνίδων Αλών (σημερινή Λούτσα), καθώς σχετίζονται με την Ιφιγένεια , η οποία σύμφωνα με τον Ευρυπίδη ήταν κλειδούχος ιέρεια της Αρτέμιδας και λατρευόταν στη Βραυρώνα ως χθόνια ηρωίδα με κέντρο λατρείας το σπηλαιώδη τάφο της. Ειδικότερα στο ναό της Ταυροπόλου, που βρίσκεται πολύ κοντά στη θάλασσα υπήρχε δωρικός περίπτερος ναός (6Χ12 κίονες) ίδιου περίπου μεγέθους με αυτόν της Βραυρώνας. Στο ιερό τελούνταν τα Ταυροπόλια, όπου συμμετείχαν χοροί κοριτσιών από γειτονικούς δήμους, καθώς και μια γιορτή προς τιμήν του Διονύσου.

Σήμερα, από το ναό της Βραυρωνίας Αρτέμιδας σώζεται μόνο η κατώτατη στρώση θεμελίων και αυτή όμως είναι ελλιπής.

Συντάκτης
Σκαράκη Βασιλική, έκτακτη αρχαιολόγος Β' ΕΠΚΑ



Ο ποταμός Ερασίνος

Στη βόρεια πλευρά του αρχαιολογικού χώρου περνά ο ποταμός Ερασίνος, ο οποίος εκβάλλει μερικά μέτρα ανατολικότερα, στον μικρό, κλειστό όρμο της Βραυρώνος, στον νότιο Ευβοϊκό.

Η ύπαρξη του ποταμού είναι αυτή που έχει καθορίσει όσο οτιδήποτε άλλο το τοπίο στη Βραυρώνα.

Ο υγρότοπος της Βραυρώνας συνδυάζει μοναδικά το τοπίο και τα σπάνια πουλιά, ζώα και φυτά με τον αρχαιολογικό χώρο, ενώ έχει ενταχθεί στο Δίκτυο Natura 2000. Στην ευρύτερη περιοχή της Βραυρώνας έχουν παρατηρηθεί 175 είδη πουλιών, ενώ απαντώνται σπάνια είδη φυτών και ζώων.



το Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνος εκτίθενται με τη μορφή της μόνιμης συλλογής, ευρήματα που προέρχονται κυρίως από το γειτονικό ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, τον προϊστορικό οικισμό της Βραυρώνος, αλλά και επιλεγμένα ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων. Η έκθεση καλύπτει τις περιόδους από την Πρώιμη Χαλκοκρατία έως τη Ρωμαϊκή εποχή. Ανάμεσα στα εκθέματα, σημαντικότερο θεωρείται το σύνολο των γλυπτών από το ιερό της Αρτέμιδος.

Το κτηριακό συγκρότημα του Μουσείου αποτελείται από δύο επίπεδα. Στον όροφο βρίσκεται ο χώρος έκθεσης που αποτελείται από πέντε (5) αίθουσες και ένα (1) αίθριο. Στο κάτω επίπεδο βρίσκονται αποθήκες, εργαστήρια και γραφεία. Το Μουσείο υπάγεται διοικητικά στη Β' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων Αττικής.

Συντάκτης του παραπάνω κειμένου
Άννα Ζαούρη, αρχαιολόγος

Πηγή: www.culture.gr/h/.../gh151.jsp?...







Στον εξωτερικό χώρο
 Της Γιωτας Συκκα

Μια επίσκεψη στη Βραυρώνα αξίζει τον κόπο, και μόνο για το μουσείο. Οι φρεσκοβαμμένες αίθουσες, τα χρώματα, οι συνδυασμοί, τα παράθυρα ψηλά και κυρίως η νέα εκθεσιακή αντίληψη, μας βοηθάει να δούμε και να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος.

Είναι από τα μουσεία που δεν πήρε κανείς είδηση ότι άνοιξαν μέσα στο καλοκαίρι (του 2009), αφού το νέο Μουσείο της Ακρόπολης έκλεψε κάθε ενδιαφέρον. Η ανακαίνιση όμως του Μουσείου της Βραυρώνας είναι κάτι παραπάνω από καλή δουλειά. Κι ας πήρε χρόνο. Από τις αρχές του 2000 συζητούσαν οι αρχαιολόγοι της αρμόδιας εφορείας πως μπορεί αυτό το μουσείο να λάμψει πάλι, να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και κυρίως να εκσυγχρονιστεί, να σταθεί στον 21ο αιώνα. Τα χρήματα δεν περίσσευαν, οι περιπέτειες και οι πλημμύρες στον αρχαιολογικό χώρο δεν βοηθούσαν, και ούτε βέβαια η αθηνοκεντρική αντίληψη όλων μας.

Μαρμάρινα κορίτσια




Η βροχερή Κυριακή δεν ήταν η καλύτερη επιλογή για την επίσκεψή μας, ούτε βέβαια η λεωφόρος του κιτς μέσα από την άναρχη Λούτσα. Ηταν ωστόσο μια απόδειξη για το πώς ανακαλύπτει το κοινό την καλή δουλειά. Οι ξένοι τουρίστες, όσο και αν τους πίεζε ο οδηγός για την ώρα της αναχώρησης, δεν έλεγαν να εγκαταλείψουν τις μικρές άρκτους, τα μαρμάρινα κορίτσια (4ος αι. π.Χ.) με το αθώο βλέμμα που υπερυψωμένα έστεκαν στο μεγάλο βάθρο τους. Ο θαυμασμός όλων είχε στραφεί επάνω τους (στην πομπή που σχηματίζουν), όπως και οι φωτογραφικές μηχανές στο κέντρο της μεγάλης αίθουσας του μουσείου.

Το κοριτσάκι (320 π.Χ.) με τον πολύπτυχο χιτώνα ζωσμένο ψηλά και το ιμάτιο που συγκρατεί με το αριστερό της χέρι, ήταν στόχος των ερασιτεχνών φωτογράφων που δεν έλεγαν να το αποχωριστούν, ειδικά όταν πρόσεχαν το λαγουδάκι που φωλιάζει στο δεξί του χέρι. Δίπλα του, το γυμνό αγόρι, που κρατάει ένα πτηνό και στο άλλο χέρι τόπι, είναι το ίδιο δημοφιλές, ενώ το ψηλό κορίτσι (300-275 π.Χ.), που στέκει αγέρωχο και συνάμα μελαγχολικό στο τέλος της πομπής τούς κερδίζει όλους.
Οι επισκέπτες, λέει η Ιωάννα Τσιριγώτη - Δρακωτού, προϊσταμένη της Β΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που βρέθηκε τυχαία σε αυτή την Κυριακάτικη επίσκεψή μας, στην αίθουσα 2 ενημερώνονται για τις παραδόσεις που σχετίζονται με την ίδρυση του ιερού της Αρτέμιδος στη Βραυρώνα: «Επιχειρείται να σκιαγραφηθεί η λειτουργία του ιερού μέσα από την παρουσίαση των λατρευτικών δρώμενων που λάμβαναν χώρα (ανάθεση, αρκτεία, μουσική, χορός) αλλά και να αναδειχθεί ο πολυσχιδής χαρακτήρας της Αρτέμιδος».

Από την αίθουσα 2 ώς την 4 η θεά προβάλλεται ως Πότνια Θηρών και Κυνηγέτιδα, Δαδοφόρος - Εκάτη, θεά της Γονιμότητας, Κουροτρόφος και Προστάτιδα των παιδιών, κι άλλοτε των γυναικών, του γάμου και της χειροτεχνίας. Σε όλους της τους ρόλους, όπως δείχνει και η ομάδα ειδωλίων των αρχών του 5ου αι. π.Χ. που απεικονίζει την Αρτεμη να κρατά στην αγκαλιά της ένα μικρό κορίτσι. Προστάτιδα άλλωστε των κοριτσιών από την παιδική τους ηλικία ώς την εφηβεία, εκείνα πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους και παράλληλα εκπαιδεύονταν για τον έγγαμο βίο.

Η ατμόσφαιρα γλυκαίνει από τα σφαιρικά προσωπάκια με τα πλούσια βοστρυχωτά μαλλιά και σε άλλα αγαλματάκια τις λεπτοδουλεμένες κοτσίδες στις χωρίστρες (τέλη του 4ου αι. π.Χ.), οι οποίες φωτίζονται μέσα στις προθήκες. Μαζί με μέλη παιδικών αγαλμάτων, με σύμβολα παιχνίδια (τόπι, πάπια, αυγό κ.ά.) δηλώνουν μαζί με τα κορίτσια και τα αγόρια ότι η Βραυρωνική Αρτεμις ήταν και θεά του τοκετού.
Τα μυστικά των γυναικών

Αποκάλυψη για τον επισκέπτη είναι και η αίθουσα 4 στην οποία ξετυλίγεται ο κόσμος της γυναίκας. Πυξίδες, αρωματοδοχεία, κοσμήματα, μικρά και μεγάλα, αφιερώματα όλα στην Αρτέμιδα Βραυρωνία. Εδώ παρουσιάζονται και τα σπάνια ξύλινα αναθήματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς διασώθηκαν σε τόση υγρασία (ας είναι καλά τα εδαφολογικά μυστικά της περιοχής), ωραία πινάκια και λύχνοι. Αλλά και αγγεία που χρησιμοποιούσαν κυρίως στα συμπόσια, μια από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες των πιο ευκατάστατων. Τελούνταν στον ανδρώνα που ήταν ο βασικός χώρος ψυχαγωγίας κάθε σπιτιού, και έπαιρναν μέρος μόνο άνδρες ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα.



Στην αίθουσα 5, μέσα από παλιά και νέα ευρήματα παρουσιάζεται η διαχρονική κατοίκηση και η οργάνωση όμορων με τη Βραυρώνα δήμων της Μεσογαίας. Τα πήλινα ομοιώματα ροδιών, η πυξίδα με πώμα τα τρία ομοιώματα αλόγων στη λαβή, του 8ου αι. π.Χ., ξεχωρίζουν όπως το τριποδικό υποκρατήριο, οι κάνθαροι, το κολιέ με τις χάνδρες από υαλόμαζα, όλα από την Ανάβυσσο, από το νεκροταφείο στη θέση Αγιος Παντελεήμονας, που είναι από τα σημαντικότερα στην Αττική με διάρκεια χρήσης από τη μυκηναϊκή ώς την αρχαϊκή περίοδο. Δίπλα, η τεράστια επιτύμβια στήλη από το Πόρτο Ράφτη (410-400 π.Χ.) και ύστερα πήλινα, μικρά και μεγάλα αγγεία από το νεκροταφείο της Περατής που χωρίζει το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη από τον όρμο της Βραυρώνας. Οι λεπτομέρειες του μικρού στιπτήρα αποσπούν την προσοχή του γυναικείου κοινού, ενώ η μαρμάρινη πλάκα από τη Μερέντα που απεικονίζει το μύθο της αρπαγής των όπλων του ομηρικού ήρωα Φιλοκτήτη, και μαζί τις μορφές του Οδυσσέα και του Διομήδη, είναι σε τέτοια θέση που την προσέχουν όλοι. Τελευταίο το βλέμμα πέφτει πάνω στα αθηναϊκά νομίσματα, ένας «θησαυρός» που λάμπει από το φωτισμό της αίθουσας και το φως που μπαίνει φιλτραρισμένο από τα παράθυρα.




 Μοναδικά ευρήματα

Το «λίφτινγκ» πέτυχε. Το 47χρονο ηλικίας κτίριο του Μουσείο Βραυρώνας που χτίστηκε στον άμεσο περιβάλλοντα χώρο του ιερού της Αρτέμιδος, δεν μοιάζει παρωχημένο. Το καταπράσινο τοπίο συμβάλλει στη θετική εντύπωση και ευτυχώς για το μουσείο οι εκτάσεις γύρω του, έχουν απαλλοτριωθεί όλες. Η μόνη παραφωνία στο τοπίο είναι το ξενοδοχείο που χτίστηκε στα χρόνια της χούντας.

Η είσοδος του μουσείου από την πίσω πλευρά, αφού προσπεράσει κανείς την περιφραγμένη με συρματόπλεγμα αποθήκη, η οποία στεγάζει δεκάδες αρχαία εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες, μπερδεύει το κοινό. Η καινούργια ωστόσο έκθεση που παρουσιάζεται κατά θεματικές ενότητες προβάλλοντας την ιστορία της περιοχής και του ιερού της Αρτέμιδος θα σας εντυπωσιάσει. Καλό μάλιστα θα είναι να τη συνδυάσετε με έναν περίπατο στον αρχαιολογικό χώρο.




Στον προθάλαμο του μουσείου παρουσιάζεται η ιστορία των ανασκαφικών ερευνών στον χώρο του ιερού με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις οποίες εικονίζονται, μεταξύ άλλων, ο Βασίλης Πετράκος νεαρός και η Ολγα Τζάκου - Αλεξανδρή. Πριν φτάσετε πάντως στα διάσημα παιδικά αγάλματα -τα Highlight του μουσείου-, προσέξτε στην πρώτη αίθουσα την ωραία συλλογή από σφραγιδόλιθους, δακτυλιόλιθους και σκαραβαίους από στεατίτη, ήλεκτρο, αχάτη και άλλους ημιπολύτιμους λίθους.

Η διαχρονική εξέλιξη της ευρύτερης περιοχής της Βραυρώνας από τα προϊστορικά χρόνια έως και τη συγκρότηση του δήμου των Φιλαϊδών, θρησκευτικό κέντρο του οποίου υπήρξε το ιερό της Αρτέμιδος, παρουσιάζονται με πολλά στοιχεία όπως και για άλλα μνημεία του αρχαιολογικού χώρου (Ναός Αρτέμιδος, Στοά, «Κενήριον Ιφιγένειας, λίθινη γέφυρα, ναΰδριο του Αγ. Γεωργίου) καθώς και εκείνα της ευρύτερης περιοχής (Παλαιοχριστιανική Βασιλική, Μεσαιωνικός Πύργος Βραυρώνας). Στην ίδια αίθουσα εκτίθενται για πρώτη φορά και τα ιερά του όμορου με τη Βραυρώνα δήμου των Αλών Αραφηνίδων (ναός Αρτέμιδος Ταυροπόλου, μικρό ιερό παραλίας).




Στο τέλος, οι εντυπώσεις όλων συγκλίνουν στη σφυρήλατη Αρτέμιδα που στέκει υπερήφανη σε ειδική προθήκη, την ανάγλυφη στήλη από τη Μερέντα Αττικής που είχε κλαπεί από αρχαιοκάπηλους και τώρα παρουσιάζεται ενωμένη στους επισκέπτες και φυσικά την άφιξη της Ιφιγένειας στη Βραυρώνα με τον Δία καθιστό, τη Λητώ με σκήπτρο και τον Απόλλωνα με την Αρτεμη σε έντονη κίνηση. Ωστόσο, κανείς δεν αντιστέκεται φεύγοντας σε ένα τελευταίο βλέμμα θαυμασμού στα κορίτσια με το αγγελικό μαρμάρινο παιδικό πρόσωπο. Πρέπει να το παραδεχτούμε, κλέβουν τις καρδιές όλων.

Πηγή:http://www.kathimerini.gr/






 Μερικές ακόμη φωτογαφίες ακόμη από το εξωτερικό του Μουσείου





Kαι τέλος το Χριστινάκι (στην είσοδο του Μουσείου) η φιλενάδα μου που είναι η καλύτερη παρέα σε τέτοιες εξορμήσεις....

2 σχόλια:

Christina είπε...

Με τις πηγές σου, τις υπέροχες φωτό σου, μετα όλα σου!
Καλημέρα!

Σοφιάννα είπε...

Καλημέρα φιλενάδα...Καλό απόγευνα μάλλον ...σ΄ευχαριστώ που με παρακολουθείς!!!!!!!!!
Φιλιά....